Με την υπ’ αριθμ. υπ’ αρίθμ. 4/2012 Απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου κρίθηκε ως προς το ζήτημα της ευνοϊκής μεταχείρισης της ΕΡΤ ΑΕ, [αναφορικά με το θέμα της  επιδίκασης τόκων σε βάρος της με βάση το ποσοστό του επιτοκίου (υπερημερίας και νομίμου) που ισχύει για τις οφειλές του Δημοσίου και ανέρχεται σε 6%, σύμφωνα με το άρθρο 21 του Κώδικα νόμων περί δικών του Δημοσίου, με αποτέλεσμα να τίθεται αυτή σε θέση πλεονεκτι­κότερη από εκείνη του δανειστή – πιστωτή της], ότι δεν συνι­στά λόγο δημοσίου συμφέροντος, το γεγονός ότι η Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, (η οποία είναι ΝΠΙΔ, λειτουργεί με την μορφή ανώνυμης εταιρείας υπό την επωνυμία «ΕΡΤ ΑΕ» κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας), είναι δημόσια επιχείρηση, που ανήκει στο δημόσιο τομέα (Ν. 1256/1982), ελέγχεται και εποπτεύεται από το Κράτος, το κεφάλαιο της ανήκει αποκλειστικά στο Ελληνικό Δημόσιο, στο όνομα του οποίου εκδίδεται ένας ονομαστικός αναπαλ­λοτρίωτος τίτλος (μετοχή) και δεν επιδιώκει την απόκτηση κέρδους. Η επέκταση αυτή και στην ΕΡΤ ΑΕ της παραπάνω διατάξεως, η οποία ορίζει ότι ανάμεσα στα ουσιαστικά προνόμια του Δημοσίου συγκαταλέγεται και το ποσοστό του τόκου υπερημερίας που καταβάλλεται από το Δημόσιο και το οποίο ανέρχεται σε 6%, δηλαδή σε ποσοστό λιγότερο του 1/2 από εκείνο που υποχρεούται να καταβάλει ο οφειλέτης του Δημοσίου και το οποίο ισχύει για όλους τους άλλους διαδίκους, έρχεται σε αντίθεση: α) με τα άρθρα 4 παρ. 1, και 20 παρ. 1 του Συντάγματος, αφού με αυτή αναγνωρίζεται υπέρ της ΕΡΤ ΑΕ ευνοϊκή μεταχείριση, ενώ τίθεται σε δυσμενέστερη θέση έναντι αυτής ο άλλος διάδικος, β) με το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, αφού δεν προκύπτει ότι υφίσταται λόγος δημοσίου συμφέροντος, που να καθιστά ανεκτή τη διαφοροποίηση αυτή, γ) με την διάταξη του άρθρου 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, ενόψει του ότι γίνεται προσβολή της περιουσίας του δανειστή της ΕΡΤ ΑΕ, χωρίς να γίνεται επίκληση σοβαρού λόγου δημοσίου συμφέροντος και δ) με την ήδη και συνταγματικώς κατοχυρωμένη (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος) αρχή της αναλογικότητας, η οποία υπαγο­ρεύει την τήρηση της αναλογίας ανάμεσα στον επιδιωκόμενο σκοπό και τα μέσα που χρησιμοποιούνται προδήλως προσβάλλεται στην προκειμένη περίπτωση. Και τούτο, διότι και αν θεωρηθεί ότι ο επιδι­ωκόμενος σκοπός είναι η προστασία της ΕΡΤ ΑΕ, το καταβαλλόμενο ποσοστό 6% ως τόκος υπερημερίας δεν είναι αναλογικό. Το προαναφερόμενο προνόμιο δεν είναι νομικά λογικό να εφαρμόζεται υπέρ μιας ανώνυμης εταιρείας, όπως είναι πλέον η ΕΡΤ ΑΕ, η οποία αναπτύσσει και επιχειρηματικές δραστηριότητες, μέσω των θυγατρικών της εταιρειών, ενόψει του ότι στην παρ. 1 του άρθρου 14 ορίζεται, μεταξύ των άλλων και ότι πόροι της είναι και τα έσοδα από διαφημίσεις και από κάθε άλλη πηγή και ακόμη ότι οι ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές της ΕΡΤ ΑΕ, αποτελούν παροχή προς το κοινό από επαχθή αιτία και συνεπώς είναι πλέον νομικά ισότιμη με κάθε άλλη ανώνυμη εταιρεία και λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας. Τα ίδια mutatis mutandis κρίθηκαν και στις συναφείς περιπτώσεις της ΟΛΠ ΑΕ, (ως προς την έναρξη τοκοφορίας από την επίδοση μόνο καταψηφιστικής αγωγής) και ΟΣΕ ΑΕ, (ως προς την επέκταση  στην εταιρεία αυτή της προβλεπομένης για το Δημόσιο βραχυπρόθεσμης παραγραφής των κατ’ αυτής αξιώσεων των εργαζομένων), με τις υπ’ αρίθμ. ΟλΑΠ 5/2011 και ΟλΑΠ 23/2004 αντίστοιχα. Η συνέχεια αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον…